Logopeda, neurologopeda, psycholog dziecięcy

Neurologopeda dziecięcy to specjalista, którego zadaniem jest pomoc dzieciom i dorosłym na wielu płaszczyznach. W sytuacji, kiedy neurologopeda spotyka się z noworodkiem lub niemowlakiem głównym zadaniem jest ocena odruchów oralnych oraz budowy narządów mowy. W przypadku stwierdzenia nieprawidłowości terapeuta dobiera odpowiednie techniki pracy z dzieckiem, staje się także instruktorem dla rodziców. Neurologopeda dziecięcy dobiera odpowiednie ćwiczenia i uczy jak pracować z dzieckiem w domu.

 

Często gabinet odwiedzają dzieci mające trudności w komunikowaniu potrzeb, nawiązywaniu kontaktu wzrokowego oraz budowaniu relacji społecznych. Neurologopeda ma możliwość diagnozowania rozwoju mowy dziecka posługując się testami odpowiednio dobranymi do wieku i możliwości dziecka. W przypadku zdiagnozowania opóźnień neurologopeda dziecięcy może poprosić rodzica o udanie się na dodatkowe konsultacje u fizjoterapeuty, neurologa, ortodonty, okulisty, laryngologa oraz audiologa. W wielu przypadkach neurologopeda kieruje dziecko na dalszą diagnostykę u psychologa dziecięcego oraz dietetyka dziecięcego. Testy i obserwacje, które przeprowadza terapeuta mają na celu określenie umiejętności społeczno-pragmatycznych, które są niezbędne w nawiązywaniu kontaktu i utrzymywaniu relacji z rówieśnikami. Neurologopeda wspiera w rozwoju dzieci u których zdiagnozowano opóźnienia w rozwoju mowy, wady wymowy, zaburzenia ze spektrum autyzmu, wady genetyczne oraz zaburzenia neurorozwojowe oraz zaburzenia odżywiania.

 

W pracy z dorosłymi neurologopeda dobiera odpowiednie techniki i metody pracy w zależności od wyników diagnozy przeprowadzonej przez lekarza neurologa. Dorośli, którzy w wyniku wypadku bądź udaru mają trudności z komunikacją, odżywianiem borykają się z zaburzeniami poznawczymi mogą podjąć współpracę w neurologopedą by odzyskać utracone umiejętności.

 

Do psychologa dziecięcego mogą zgłaszać się rodzice, których niepokoją zachowania dziecka obserwowane już od urodzenia. Może to być:

 

• obniżone lub zwiększone napięcie mięśniowe,
• nadwrażliwość na bodźce: ruchowe, smakowe, słuchowe czy wzrokowe,
• niewielka wrażliwość na bodźce,
• nerwowe zachowanie dziecka podczas karmienia piersią, mimo że jest karmione w sposób prawidłowy,
• trudności ze skupieniem na jednej zabawce lub zabawie,
• rozdrażnienie,
• niespokojne zachowanie,
• problemy ze snem,
• wycofanie.

Do psychologa dziecięcego uczęszczają też dzieci w wieku przedszkolnym i szkolnym, a także nastolatkowie w okresie dojrzewania. Wśród wielu powodów zgłoszenia się do psychologa dziecięcego mogą pojawić się:

 

• problemy w relacjach z rówieśnikami,
• nadmierna nieśmiałość i wycofanie,
• trudności emocjonalne, np. nadmierna płaczliwość,
• zachowania agresywne lub autoagresywne,
• brak zainteresowania rówieśnikami,
• zaburzenia snu,
• zaburzenia łaknienia,
• zmiany w zachowaniu spowodowane zmianami życiowymi, np. pojawieniem się rodzeństwa, przeprowadzką, zmianą przedszkola lub szkoły,
• śmierć kogoś bliskiego,
• stany lękowe i fobie,
• problemy z nauką i koncentracją.

 

Psycholog dziecięcy apeluje do rodziców, aby być wyczulonym i zwracać uwagę na nagłą zmianę w zachowaniu dziecka (opuszczenie się w nauce, brak zainteresowania dotychczasowym hobby czy kolegami, nadmierne rozdrażnienie, nagłe i gwałtowne zmiany nastroju). Ważne jest również to, aby rodzic nie bagatelizował dziecięcych problemów i nie umniejszał ich wagi. Dla dziecka jego problemy nie są błahe, tylko bardzo poważne. Ignorowanie ich, wyśmiewanie się z nich czy umniejszanie im może sprawić, że problem się pogłębi a dziecko straci zaufanie do ważnych dla niego dorosłych.